” Μύθοι και ιστορίες πίσω από το ιστορικό απόσταγμα που το αποκαλούν αλλιώς και πράσινη νεράιδα. ”
Το πρώτο δημοφιλές απόσταγμα αρωματισμένο με γλυκάνισο στην Ευρώπη ήταν το Αψέντι το οποίο έγινε το πιο δημοφιλές αλκοολούχο της Γαλλίας στα τέλη το 19ου Αιώνα. Η δημοτικότητά του αυξήθηκε σταθερά από τη δεκαετία του 1840, όταν το αψέντι δόθηκε στα γαλλικά στρατεύματα ως πρόληψη της ελονοσίας. Όταν οι στρατιώτες επέστρεψαν στα σπίτια τους, μετέφεραν την προτίμησή τους για το αψέντι στο σπίτι μαζί τους. Το έθιμο του πόσιμου αψεντιού σταδιακά έγινε τόσο δημοφιλές σε μπαρ, μπιστρό, καφέ και καμπαρέ που, από τη δεκαετία του 1860, η ώρα 17:00 αποκλήθηκε ” l’ heure verte ”(«η πράσινη ώρα»). Το αψέντι προτιμήθηκε από όλες τις κοινωνικές τάξεις, από την πλούσια αστική τάξη, τους φτωχούς καλλιτέχνες και τους απλούς ανθρώπους της εργατικής τάξης. Από τη δεκαετία του 1880, η μαζική παραγωγή προκάλεσε απότομη πτώση των τιμών του αψεντιού. Μέχρι το 1910, οι Γάλλοι έπιναν 36 εκατομμύρια λίτρα αψέντι ανά έτος, σε σύγκριση με ετήσια κατανάλωση περίπου 5 δισεκατομμυρίων λίτρων κρασιού.
Το αψέντι είναι ποτό με υψηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα (45-74% ABV). Προέρχεται από την απόσταξη διαφόρων φυτών, όπως η Αρτεμίσια, η αψιθιά, ο γλυκάνισος , ο μάραθος και άλλων βοτάνων. Το αψέντι έχει παραδοσιακά φυσικό πράσινο χρώμα, αλλά μπορεί να είναι άχρωμο. Συχνά αναφέρεται ως «η πράσινη νεράιδα». Αν και μερικές φορές αναφέρεται λανθασμένα ως λικέρ, το αψέντι δεν συσκευάζεται παραδοσιακά με προστιθέμενη ζάχαρη και έτσι χαρακτηρίζεται ως απόσταγμα. Το αψέντι συσκευάζεται έχοντας υψηλή περιεκτικότητα σε οινόπνευμα, αλλά συνήθως αραιώνεται με νερό πριν καταναλωθεί.
Θα πρέπει να αναφέρουμε πως κανένα συστατικό του αποστάγματος δεν προκαλεί ψευδαισθήσεις. Αυτή η φήμη ξεκίνησε από το γεγονός ότι η αψιθιά περιέχει μια χημική ουσία που ονομάζεται θυϊόνη που μπορεί να προκαλέσει όντως κάποιους σπασμούς σε εξαιρετικά υψηλές δόσεις. Αλλά για να φτάσει κάποιος σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να έχει πιει τόσο πολύ αλκοόλ, που θα ήταν ήδη νεκρός πριν προλάβει να νιώσει την όποια επίδραση. Επιπλέον, η θυϊόνη υπάρχει και σε ροφήματα όπως το φασκόμηλο, το οποίο είναι τελείως ακίνδυνο σε φυσιολογικές ποσότητες.
